Niet iedereen die ‘Heer, Heer’ tegen mij zegt, zal het koninkrijk van de hemel binnengaan, alleen wie handelt naar de wil van mijn hemelse Vader. Op die dag zullen velen tegen mij zeggen: ‘Heer, Heer, hebben wij niet in uw naam geprofeteerd, hebben wij niet in uw naam demonen uitgedreven, en hebben wij niet vele wonderen verricht in uw naam?’ En dan zal ik hun rechtuit zeggen: ‘Ik heb jullie nooit gekend, weg met jullie, wetsverkrachters!’ – Mattheus 7:21-23, NBV. 

‘Heer, Heer zeggen’. Het lijkt een vrij accurate beschrijving van ‘bidden’ te zijn toch? Is dat niet precies wat we doen als we bidden: ‘de naam van de Heer aanroepen’? Toch lijkt het Jezus hier om meer te gaan dan alleen tot God praten. Alleen zij die de wil van zijn Vader doen hebben het volgens hem écht begrepen. Wat is die wil van God dan?

Help!
We moeten dan misschien al snel denken aan dingen als: naastenliefde, Bijbellezen, bidden en naar de kerk gaan. Als ik in een erg radicale bui ben, durf ik misschien wel voorzichtig profeteren, bidden voor zieken en evangeliseren aan dit rijtje toe te voegen. Toch lijkt het Jezus hier ook niet echt om te gaan, zelfs de ‘grote spelers’ van het geloof, zij die demonen uitdrijven en wonderen verrichten, lijken de plank mis te slaan. Het is haast genoeg om hopeloos van te worden, als zelfs dat handje vol geestelijke helden het al niet begrepen hebben, hoe kan ik dan ooit God’s wil doen? 

Het geheim
Ik denk dat Jezus het geheim van Gods wil doen al een zin later verklapt. ‘Ik heb jullie nooit gekend’, zegt hij. En omdat hij ons niet heeft gekend, worden we blijkbaar weggestuurd uit zijn Koninkrijk, als wetsverkrachters nota bene. Blijkbaar zit daar de crux van het doen van Gods wil, in het woordje ‘kennen’.

Als we eens wat beter kijken naar dat woordje ‘kennen’ dan staat daar in het Grieks het werkwoord  ἔγνω (ègno). In de Hebreeuwse variant komen we dit woordje ook tegen, dan is het יָדַ֖ע of yada. Bijvoorbeeld in Genesis 4:1 daar staat: En Adam kende (yada) Eva. Negen maanden later volgt er een klein kindje, dus het is geen raadsel wat daar gebeurd is. Het woordje ‘kennen’ in de Bijbel wordt dus gebruikt om de intieme, liefdevolle en seksuele relatie tussen mensen aan te geven. Het gaat hier trouwens zeker om intieme seks, want als er geen liefde bij komt kijken, spreken de Bijbelse schrijvers liever van een ander woord: בא of  bó. Bó kan je ook vertalen als ‘binnen gaan’. Dit is dus wat volgens Jezus de wil van God is: dat wij hem op liefdevolle en intieme wijze kennen en ons op diezelfde manier door hem laten kennen. 

Jezus' verlangen
Menig getrouwd stel zal ervan kunnen getuigen dat een seksleven na een tijdje in een sleur kan raken. Het wordt een beetje plichtmatig, er zit niet zo veel vuur of romantiek meer in, het is iets om even te doen voor het slapen gaan, het is van yada een beetje bó geworden. Voor veel christenen voelt bidden misschien wel hetzelfde aan, ooit waren er momenten van vuur, passie en yada maar door de jaren heen is het een beetje bó geworden, iets om even snel te doen zodat je er maar van af bent, een ´vluggertje´ als het ware.

Jezus neemt geen blad voor de mond, hij vertelt ons wat hij van ons wil: yada. God verlangt ernaar om ons te kennen en ik verlang ernaar om hem te kennen in mijn gebeden. Dit betekent praktisch dat ik vaste riedeltjes probeer te vermijden, dat ik niet alleen maar bezig ben met vragen en nemen maar ook echt naar God zoek en hem mijn aanbidding wil geven. Iedereen die ooit seks heeft gehad zal weten dat alleen maar vragen en nooit geven niet tot iets bevredigends leidt. Yada betekent dat ik me echt kwetsbaar en ‘naakt’ voor God op stel en me door Hem laat zien, me door Hem wil laten kennen. Hoe ziet jouw gebedsleven eruit, als het vurige yada of het routineuze bó?