‘Mijn highlight is het werken in een hecht team dat leeft wat ze doorgeeft. En daarbij zien hoe het perspectief van voorleven en doorgeven (zodat een ander dat ook weer kan doen en er beweging blijft) zo’n waardevol inzicht is voor veel deelnemers.’ Een van de kernwaarden van Navigators LEF was dankbaarheid. Vieren wat God geeft. Dit voorjaar is team LEF gestopt. Daarom laten we het team aan het woord over hun highlights en hoop. ‘Er zijn zoveel highlights! Onlangs nog een studente die zei: “Ik heb zoveel gehad aan het RESET-event over leven vanuit Gods rust, daar heb ik nu nog steeds heel veel aan.” Voor mij laat dat zien dat God op hartsniveau heeft geraakt en vernieuwd. Dat is blijvend!’
 
De wortels van LEF reiken diep. Vijftig jaar geleden begon Navigators met de Captain’s Club: groepjes jongeren die bij mensen thuis discipelschap ontdekten. Persoonlijk, warm en levensveranderend. Nog steeds spreken we mensen die dankbaar terugkijken op hun Captain’s Club. ‘Eén van mijn highlights is onze groep bidders. Mensen die vroeger betrokken waren bij Navigators en Captain’s Club en nu al jaren trouw en toegewijd bidden voor LEF. Iedereen vond het bijzonder te weten dat de oudere generatie voor hen bad.’
 
Levensveranderend
Tien jaar geleden werd Captain’s Club omgevormd tot LEF, een beweging met hart voor jongeren en een focus op jeugdwerk en kerken. In die jaren zijn honderden jeugdleiders gevormd in hun geloof, discipelschap en leiderschap. En, zo hoorden we regelmatig, veel verder dan alleen hun rol in de kerk.
 
‘Eén van mijn highlights is de hoeveelheid individuele levens die veranderd zijn door het werk van LEF. Ik kan zo veel namen bedenken, ken zoveel personen die anders zijn gaan leven. Eén persoon zei: “Het heeft mijn hele manier van leven veranderd. Ik ben echt anders in het leven gaan staan, mijn lifestyle is anders geworden.” Dat vind ik echt heel krachtig.’
 
Kleine stappen
Als LEF-team kwamen we langszij bij pijn en passie binnen het jeugdwerk en de kerk, met het verlangen om op deze plekken te bouwen aan een cultuur van discipelschap. Dit bouwen kost tijd en vraagt langdurige processen waar we meerdere jaren langszij kwamen. Bij meer dan 150 teams zagen we God op hartsniveau vernieuwing brengen in mensen. Daar zijn we Hem dankbaar voor.

‘Mijn highlights zijn de deelnemers die voor kleine stappen kiezen. Daar spreekt moed doorheen. Ik denk dan aan een jonge jeugdleider die zegt: “Ik wil leren hardop te bidden voor de groep. Ook al vind ik het spannend, ik kies om voorop te gaan.” Of iemand die dagelijks wil gaan bidden voor de tieners uit zijn jeugdgroep. Je weet gewoon dat wanneer mensen dit kiezen, ook al lijkt het klein, er stappen worden gezet die God gebruikt om groei te geven. Dat vind ik ook hoopvol naar de toekomst. Als mensen kiezen om dit te blijven uitleven, is het zo'n zegen voor hun gezin, kerk, jeugdgroep, vrienden en buurt.’
 
Gestopt
En nu, dit voorjaar, is team LEF gestopt. De afgelopen periode merkten we dat er bij deelnemers steeds minder ruimte, tijd en commitment is om deze langdurige processen aan te gaan. De wens en soms noodzaak van onze training en coaching is er nog zeker, alleen is het tijd voor nieuwe wegen en vormen om datgene waar we als LEF naar verlangen vorm te geven.
 
Het werk onder jongeren, jeugdleiders en kerken stopt dus niet, maar krijgt een plaats binnen de lokale Navigator-beweging. Het huidige LEF-team kwam daarmee te vervallen. Het is een lastige keuze, die pijn en verdriet met zich meebrengt. We geloven namelijk diep dat het discipelschaps-DNA van Navigators relevant is voor de kerk van vandaag en morgen.
 
‘Het is echt mijn hoop dat steeds meer mensen ervoor kiezen om intentioneel op te trekken met één of twee anderen. En wat mij betreft zijn dat jongeren of jong-volwassenen. Samen eten, dingen beleven, gesprekken over het leven en God voeren. Die connectie is goud waard.’
 
Hartsverlangen
Het doet pijn elkaar als team te moeten loslaten. We zijn echter dankbaar voor de cultuur die we als team hadden, met ruimte om te leren, te ontdekken over jezelf, te vieren en uit te zegenen. Daarnaast zijn we hoopvol dat Navigators vanuit de lokale beweging van betekenis zal zijn in verbinding met de kerk. Want ook dat was LEF: De breedte van de kerk voelde zich welkom.
 
‘Mijn hoop zit in de belofte die we ervaren, ook als team, als we zeggen: Ons hartsverlangen is niet veranderd, alleen gaan we nu onszelf, als individuen in dit team, op een andere manier daarin geven. We ervaren dat God zegt dat daar ook wel iets nieuws doorheen gaat ontstaan. We hebben altijd gezegd: “Vader is de eigenaar van de oogst en we proberen zijn stem te volgen.” Met de keuze om als team te stoppen denken we dat we dat doen. En dus is het én verdrietig én het goede en ben ik benieuwd wat God hier doorheen gaat geven en doen. Ik ben dankbaar en hoopvol.’
 
Interview: Matthijs den Dekker